Omgaan met rouw

Rouw is iets waar we allemaal mee te maken krijgen. Misschien heb jij dit al meegemaakt of misschien zit jij hier nu midden in. Als je rouwt volgens deze 5 fasen, kom je eerst in ontkenning terecht. Het kan voorkomen dat het verlies gevoelsmatig nog ontkent wordt omdat je het nog niet kunt toelaten/geloven. Ook kom je vaak in boosheid terecht, je kunt je afvragen waarom dit gebeurd is en je kunt hier zelfs woedend om worden. Weet dat dit niet raar is maar juist normaal is. Wanneer je in de 4^e fase terecht komt wil je vaak onderhandelen, wat inhoudt dat je op verschillende manieren wilt proberen de werkelijkheid voor jezelf te veranderen. Dit kan bijvoorbeeld zijn door bepaalde doelen te stellen waarmee het slechte nieuws verzacht wordt. Bij depressie dringt het rouwen steeds meer door. Op dat moment kan het gebeuren dat je misschien behoefte voelt om je af te sluiten van de buitenwereld en geen behoefte hebt aan communicatie met anderen. Soms komt het voor dat je misschien wilt vluchten voor je gevoel. Echter is het belangrijk om op het punt van acceptatie te komen. Wanneer je in die fase komt, kun je jouw verdriet accepteren en vaak ontstaat er dan ook weer nieuwe hoop en motivatie voor de toekomst. Deze informatie is gebaseerd op de 5 rouwfases die je volgens Elisabeth Kübler-Ross doorloopt bij rouw.

Zelf zit ik al een lange tijd in deze rouwcyclus. Toen 6 jaar geleden mijn vader onverwachts overleed, bleef ik heel lang hangen in de eerste fase: ontkenning. Pas sinds een tijd ben ik ook aan het dealen met de gevoelens van toen, omdat ik toen door de shock mijn gevoel niet goed kon toelaten. Ik zit dus nog midden in de rouwverwerking van mijn vader en ben nog niet op het punt van acceptatie. Een half jaar geleden overleed mijn oma onverwachts en vorige week moest ik mijn paard laten gaan, waar ik een hele bijzondere band mee had en die ik al 15 jaar kende. Ik doorloop nu dus verschillende rouwprocessen van verschillende verlieservaringen, wat ik soms echt moeilijk vind.

Maar door al die zware gevoelens van rouw heb ik wel veel geleerd. Ik heb geleerd dat elke verlieservaring bij mij ook weer de vorige triggerde. Ook heb ik gemerkt dat het delen van deze gevoelens voor steun en vooral een nog diepere connectie kan zorgen. Eerst vond ik het heel moeilijk om met deze gevoelens om te gaan, nu probeer ik al mijn emoties er te laten zijn, hoe moeilijk dat soms ook is. Daarnaast heb ik een manier gevonden voor het uiten van mijn gevoelens: het helpt mij om er over te schrijven, vandaar dat ik nu ook een post maak over rouw. Maar het helpt mij ook om mijn emoties te verwerken in muziek: ik heb bijvoorbeeld een nummer geschreven voor mijn vader. Dit maakt het rouwproces niet makkelijker, maar het helpt mij wel. Dit is mijn persoonlijke ervaring en hoeft dus niet persé voor jou te werken maar je kunt wel op zoek gaan naar wat jou kan helpen.

Tegen iedereen die ook in zo’n rouwproces zit wil ik zeggen: weet dat je niet alleen bent. Weet dat je het niet alleen hoeft te doen. Weet dat het totaal niet raar is als bij jouw alles fasen door elkaar heen lopen. Neem je tijd voor elke fase en als je er aan toe bent zoek dan naar een manier om jouw emoties te kunnen verwerken. Wanneer je heel erg vastloopt kun je ook altijd professionele hulp zoeken. Weet dat er mensen zijn die jou in dit proces kunnen begeleiden (note to self) en vraag hulp wanneer je dat nodig hebt.

Je hoeft het niet alleen te doen!

Liefs,
Jahra